tamang paggamit ng kamay

Meron kang limang senses; paningin ang sa mata, pandinig ang sa tenga,pang-amoy ang sa ilong, panlasa ang sa dila, para naman makaramdam ang sa iyong balat. Lahat ng ito’y mahalaga. Isipin mo na lang mabulag ka? Hindi mo na mapapanood nag paglipad ni darna sa TV, at hindi mo na rin makikitang bago na pala ang ipit ni Jolina. Kung mabibingi ka naman ay, hindi mo na maririnig ang matatamis na pangako ng mga pulitiko, medyo pabor kaso lang hindi mo na rin maririnig ang masarap na tinig ng mga taong naghihikahos at nagugutom, nakakahinayang di ba? Kung mawalan ka ng panlasa di mo na malalasahan ang panindang yema ng teacher mo nung high skul, sayang dahil matamis ito at may mataas na grade na kasama. Nakakahinayang din kung mawawalan ka ng pang-amoy dahil bukod sa hindi mo na maamoy mga mabahong kanal at basura sa paligid, hindi mo na rin maamoy ang kilikili ni manong na makakasakay mo sa LRT. Ikaw naman ay manhid kung wala kang nararamdaman. Manhid ka, walang maramdaman, at yun na yun.

Pinakamalaking parte ng ating katawan ay tinatakpan ng balat. Balat din ang isa sa pinakamabili sa mga ihawan dahil sa mura lang ito, pero hindi iyon ang punto ko, sinali ko lang iyon para humaba ang sinusulat ko. Nababalutan ng balat ang paborito kong parte ng aking katawan, at iyon ay ang aking mga kamay. Paborito ko ito dahil tinutulungan kao nito maglaba, kumain, gumamit ng remote ng TV, pumara ng jeep, minsan mangupit sa nanay ko(MINSAN lang), tumuhog ng fishball, magsawsaw ng fishball, at higit sa lahat magsulat.

Oo, wag ka nang magtakang kamay ang ginagamit ko sa pagsusulat. Di man ako humwahawak ng ballpen dahilt tinatype ko lahat ng sinusulat ko, pagsusulat pa rin ang tawag sa ginagawa ko. Kamakailan ko lang nalamang kamay pala ang paborito kong parte ng katawan dahil kamakailan lang din ako nagsulat. Napagtanto kong sa pagsusulat, maaari kong ipaalam sa lahat ang nilalaman ng aking isipan. Kamay ang aking pangunahing instrumento. Pinagagalaw ng aking utak ang aking mga kamay, at isinusulat naman ng aking kamay ang nilalaman ng aking utak. Kung pangunahing sangkap sa sisig ang utak at tenga ng baboy, sa pagsusulat utak at kamay naman ng tao. Yum yum.

Isa sa mga dahilan kung bakit hindi ko masimulan ang pagsusulat noon ay dahil baka wala namang magbasa ng mga sinusulat ko at mapapasma lang ang aking kamay. Sayang din ang pagtutok ko sa computer, sayang ang kuryente at baka masigawan pa ako ng nanay ko sa pagsasayang ng kuryente. Nabago na ang lahat nang ito. Marami pa pala akong pwedeng paggamitan ng aking kamay. Alam kong kailangan ko ng mga taong babasa ng mga bagay na isusulat ko, pero nung matapos ko ang unang assignment sa pagiging writer, para na akong adik na nanginginig ang mga kamay sa oras na sumpungin akong magsulat. Subukan mo at maaadik ka rin. Kamay mo na ang maguuntog sa sarili mong ulo pag pinigilan mo ito. Mararamdaman mong gusto mo magsulat tungkol sa ipis, sa tsinelas, sa upuan, sa mouse ng keyboard, sa electric fan, sa ilaw, at kung talagang nangangati ang palad mo pati nananahimik na mga figurine sa bahay eh maisasali mo pa.

Makapangyarihan ang pagsusulat. Masasagi mo ang ibat-ibang damdamin ng ibat ibang mga tao. Nakakalungkot lang talaga isiping hindi yata lahat ng tao eh nagnanais na gamitin ang kanilang mga kamay sa larangang ito. Para sa marami ang kamay ay ginagamit lamang sa pagsesend ng mga kowts sa cellphone o kaya naman ay paggalaw ng mouse upang i-click ang mga gulay sa Farmville. Gayon pa man, isa na rin sa layunin ng aking panulat ang ipaintindi sa lahat ang ibig sabihin ng malayang pagpapahayag sa pamamagitan ng pagsulat.

Umaasa akong makakatulong sa pagbabago ng takbo ng pagiisip ng ilan sa mga taong makakatulong sa pagunlad ng ating bayan gamit din ang aking mga kamay.
Kung gagamitin lang sana natin ang ating kamay sa tamang paraan, marami sana itong magiging epekto sa pagbabago ng ating bayan. Ngunit habang tumatagal mukang pangulangot na lang talaga ang silbi nito sa mga taong nagaral at nakakaintindi ng abakada. Ipagpatuloy niyo lang, dahil baka sa pangungulangot niyo masungkit niyo ang inyong mga utak at makitang kulay berde na pala ito kakalaro ng Farmville o di naman kaya’y magang maga na ito dahil sa mga kaalamang nakatago dito na hindi man lang naisisigaw o nailalabas sa ilang parte ng iyong katawan.

Kung sakaling masusungkit mo ang utak mo, pilitin mong ibalik sa ulo mo at wag na wag mong gagamitin ito sa pagsususlat dahil malabsa ito at masasayang lang ang papel.

Cybertron

Kapag tinira mo ng tsinelas mo ang lata at napalabas mo ito sa bilog, Champion ka sa mga kalaro mo pagdating sa larong Tumbang Preso. Kung kaya mong tumuntong sa pinakamaliit na bato, ikaw ang pinakamalupit sa langit at lupa, ngunit bawal mong tungtungan ang sarili mong tsinelas dahil mababan ka sa laro, mas maigi pang mag taym pers ka na lang muna. Tatanghalin ka namang “the Flash” sa larong patintero, kapag hindi ka nataya ng patotot at kuryente sa patintero(pwedeng maging patotot ang nasa pinaka harap na player.)Napakalawak naman ng larong teks. Sa teks may one on one at tatluhan, meron ding tinatawag na two face kung saan dalawahan naman ang labanan. May isang paraan lang upang tanghalin kang master ng teks, yun ay kung kaya mo ang “Pektus”. Ang pagpepektus ay ang paraan ng pagtira na gagamitan mo ng konting style, maaring squat ng konti, o pagilid, minsan paupo, kahit anong paraan pa basta mahalaga ipipilantik mo ang iyong mga kamay matapos mong pitikin ng umiikot ang teks. Kinakailangan ng matinding konsentrasyon ang move na ito dahil kung hindi, tatawging sabog ang tira mo o kaya nama’y “kak” ang mga teks, na dahilan para ulitin mo ang move dahil invalid ang mga resulta nito. Unisex ang mga larong ito, kaya’t naenjoy nang lahat ng kabataan.
Napakatagal na ng mga larong ito kung tutuusin,
Bonifacio: tira na
Aguinaldo: pepektusan kita
Bonifacio: ok bayad ka, i-sa, dal-wa, tat-lo cha.
Agunaldo: teka lang kak yung pato mo oh!
Bonifacio: Labo mo dude!

Ito ang mga larong ipanaman sa atin ng mga naunang henerasyon. Mapalad ako dahil nakikita kong isa ako sa mga huling henerasyon ng kabataan na naglaro nito. Sa paglipas ng panahon, umunlad na ang kapaligiran, malaki na rin ang nagbago sa mga laro dahil sa tinatawag na online games.
Babala:
Lubhang nakakaadik ang mga ito, at hindi lang ito ginawa para sa mga bata. Maging matatanda ay maaring iwan ang pagshashabu, may maipang SF o DOTA lang.

Simulan natin sa family computer. Uso na ito noon pero, hindi pa rin siya ganoon nakakaadik. Palakpakan ang unang makabagong laro, dahil hindi nito inalis sa kabaaang Pilipino ang saya ng paglalaro sa bahay. Sinundan ito ng Snes at Sega 16-bit na kompyuter.Medyo makabago na ito noon at may kamahalan, kung kaya’t hindi rin nito inalis ang kamusmusan sa mga kabataan. Pangatlo naman ang playstation. Medyo may malaking pagbabagong naganap, dahil nauso na angg parntahan nito sa iba’t-ibang lugar. May mga batang hindi na pumapasok sa paaralan dahil nauubos ang kanilang baon sa pagrenta ng playstation, na nagresulta naman sa hindi pag-aaral at pagtambay sa mga parentahan kahit hindi pa naliligo. Masasabing may pagbabago, dahil nauso na ang mga tambay na hindi naliligo, at tanggap ito ng masa basta pinanonood mo ang pinakamagaling na mampeplaystation sa paborito mong parentahan ng PS. OO you belong, kahit na amoy aso ka na, pwede ka pa ring tumambay. Bigyan na lang natin ng isang bagsak.


Matagaltagal din ang playstation na pinagkaabalahan ng mga kabataan, at sa paglipas ng panahon pati na rin matatanda.

Pinakalatest ang PC/Onlinegames. Pinakalatest sa lahat, bagamt matagal tagal na rin itong nilalaro o pinagkakabalahan, para sa mga nahuhumaling lagi pa rrin itong latest, at magiging latest sa mga susunod pang taon. Wala nang masyadong bata sa kalye, marahil ay ginagawa na nila ang assisngments nila. Mali!! Naglalaro lang sila ng SF at DOTA at kung ano ano pang online games. High-tets na nga naman tayo. Uupo ka na lan sa bahay, maaaring kumain sa tabi ng PC kaya naman mainam itong pampataba. Hindi katulad ng mga naunang laro, bawal kumain dahil bukod sa natakbo ka, may mga galaw na kailangan mo ng full concentration. Sa makabagong laro na ito, tila hindi lang bata ang naaakit. Isali mo na ang mga nageedad 17-pamama. Hindi ka rin naman pala sa bahay lang, maaari mo ring laruin ang mga larong ito sa mga nagkalat na parang kabuteng mga computer shop. Maaari kang magrent ng wantusawa, sabihin na nating mabibitin ka sa 12 hours, pero ok na un, dahil natutulog din ang tagapagbantay ng mga nasabing shop. Dahil sa digital age, tila gusto na maging robot ng mga nasabing tao na ang PAST TIME ay mag-aral at lagi na lang maglaro ng online games.

Palakpakan pa rin!!! Dahil, marami nang malulusog na bata, na balang araw ay magiging cyborg na nakatira cybertron.

Aminado rin naman akong hindi ko ipagpapalit ang paglalaro ng teks sa paggwa ng mga assignments ko noon.Sa medaling salita, ginagawa na natin noon ang mga bagay na ngayon lang nila natutunang gawin. Maaaringg nabago ang mga nilalaro, peo ang paraan ng pagsasaya at pagtuklas ay parehas lamang. Isa itong umiikot lang na proseso, hindi natin ito kayang pigilan, dahil parte ng pagunlad ang pagsasaya, at pagunlad na rin ng mga bagay na pinagkakatuwaan ng mga bata, at mga taong may batang puso.

bangungot

Nagkaroon ka na ba ng panaginip? Masaya ang panaginip, lalo nung kung tungkol sa isang matagumpay na istorya. Maaaring tagumpay sa buhay, at ang nakakakilig na pagibig. Bata pa lang ang tao, nararanasan niya na ito, kung totoo man, hindi malayong ilang milyong kombinasyon na ng panaginip ang hindi mo naaalala.
Kung marunong ka, siyempre ako rin. Sa edad na 22, bata pa ako. Oo, nanaginip na ako. Sobrang dami, di ko na maalala kung kelan ang first time ko at kung ano man ito. Napanaginipan kong mayaman ako, at meron akong tatlong swimming pool, na wala namang naglalangoy kundi dahon ng Aratiles sa aking mansyon. Marahil dahil sa masyado akong abala sa pagpilit kong wag magising kaya kahit ako di ko nagawang lumangoy. Napanaginipan ko rin na may gusto sa akin ang kaklase kong cheerleader, Masaya dahil hindi ko siya pinansin at panay pa rin ang pagpapapansin niya sa akin kahit alam niyang pagaaral lang ang layunin ko sa paaralan, Sa panaginip. Kung paano nangyari ang lahat na pumasok sa utak ko, hindi ko alam. Kung kokontra ka, pasensiya na, hindi ko kayang ituro sa iyo kung saan dapat magreklamo. Hindi tayo ang direktor ng sarili nating panaginip, Maaaring pumapasok sa utak natin ang mga bagay na ito dahil ito ang tunay na hinahangad ng ating mga damdamin. Pero ano nga ba ang mga panaginip, na para sayo’y kakaiba at mukang mauuna pang magkapakpak ang baboy bago ito.
Sa pagtatrabaho ko sa isang “Call Center”, di malayong maikumpara koa ang pamumuhay ng ibang lahi sa ating mga pinoy. Bagamat parehas lang halos ang opinion nila at sa ating mga pinoy tungkol sa buhay, makikitang napakagaan ng pamumuhay nila. Napanaginipan kong Pilipinas ang tinitingala ng ibang bansa. Magandang ekonomiya, Malaya, at may bukas na isipan tungo sa kaunlaran. Nakakalungkot isipin na ang mga bagay na ito’y pinlano na mula nang lumaya tayo sa kamay ng mga banyaga, pero tila hanggang ngayon, walang kasiguruhan ang mga bagay na ito. Ilang taon na ang lumipas, mula nung sabihin ni Rizal na kabataan ang pagasa ng bayan, ilang henerasyon na rin ang dumaan, ngunit hanggang ngayon malabo pa sa black and white tv na walang antena ang mga pahayag na ito. Mas Masaya nga naman ang paglalaro ng DOTA, kesa alamin ang pinagmulan ng mga kulisap at kung bakit umiilaw ito. Sa paglipas ng panahon, ang mga kabataang inaasahang magangat sa bayan, ay tila nawawalan ng interes sa pagaaral. Ako mismo ang aamin, na nakakatamad ito. Ano nga ba naman ang alam nila sa pagligtas ng isang bansang untiunting lumulubog. Sa pagtagal ng panahon, ang mga kabataang lumalaki ay nakakadagdag lamang sa bilang ng mga taong walang trabaho, at pampabigat ng timbang ng Pilipinas. Tanggapin na natin na hindi natin maaaring iasa sa mga kabataan ang pag-asa ng ating bayan, kung hindi natin sila kayang hubugin sa tamang paraan.
Sa napanaginipan ko, naisip kong tingnan ang directory at hanapin ang numero ng white house, upang magiwan ng mensaheng “Pakisakop na lang ulit kami”, kamalasmalasan lang talagang wala sa listahan ang numero nito. Minsang nanood ako ng TV at ang palabas ay The Buzz. Kitang kita ng aking mga mata, na ang nasa hot seat ay ang pangulo, na nagkukuwento tungkol sa bago nitong boylet, na tinago niya sa pangalang young actor. Pinanood ko, dahil interesado ako sa lovlife ng presidente ng isang bansang nagpupumilit bumangon. Nakakagulat na sinabi ng pangulong, “gumising ka at malelate ka nanaman!!”, may background music itong nagluluto ng almusal. Nagising ako, nagmunimuni.. sinimulan ang isa nanamang masayang araw.